Maj w ludowym przekonaniu uznawany za miesiąc stworzenia świata, poświęcony jest Maryi.
W scenerii kwitnących łąk i rozbrzmiewającego śpiewu ptaków spotykają się ludzie wieczorami przy wiejskich kapliczkach,
aby wyśpiewać pieśni pochwalne na jej cześć oraz wyprosić Bożą łaskę i opiekę.
Podstawowym tekstem śpiewanym podczas majówek jest Litania Loretańska uzupełniona o pieśni Maryjne, a czasem autorskie lub tradycyjne teksty zapisane w pamięci zgromadzonych. Na tą okoliczność ludność wiejska porządkuje otoczenie kapliczki oraz przystraja ją kwiatami i świeżą roślinnością. Również ludzie, udając się na majówkę zakładają nieco bardziej odświętny strój. Mimo, że majówka odbywa się zwykle bez udziału księdza, a prowadzi ją jedna lub kilka ze zgromadzonych kobiet, uroczystość ta ma charakter nabożeństwa.
Wieczorne spotkania przy wiejskich kapliczkach oprócz oczywistego celu wspólnej modlitwy są formą wieczornego wytchnienia, ułatwiającą być może przejście z zimowego czasu mniejszej aktywności do czasu kiedy następuje sezon wegetacyjny roślin,
a dla człowieka czas intensywnych prac polowych.