Zielone Świątki

wianek z kwiatów

???„Każde ziele mówi: święć mnie”

W ostatnim dniu Oktawy Bożego Ciała (czwartek) uroczyście święcone są wianki sporządzone z kwiatów i ziół leczniczych. Wianki splecione z jak największej ilości ziół i kwiatów, są traktowane jako symbol ludzkiej pracy, utożsamiane są z Bożym darem, nadanym ludziom, zwierzętom.

Wedle tradycji, w przygotowywanych wiankach do poświęcenia, nie powinno zabraknąć ziół zbieranych w określonych miejscach, w odpowiedni sposób i w konkretnym czasie.
Do sporządzania wianków używano: bylicy boże drzewko, mięty, dziurawca, macierzanki, melisy, rozchodnika, rumianku, piołunu, lubczyku, koniczyny białej i czerwonej i wielu innych. Zioła te, po poświęceniu uzyskiwały szczególną moc ochronną i leczniczą. Użytkowane były w lecznictwie ludowym, sporządzano z nich: napary do picia, okłady na zranienia i skaleczenia, sproszkowane stosowano do okadzania, oraz jako podstawowy składnik maści. Tak na przykład, poświęconym bożym drzewkiem leczono ból uszu, miętą żołądek, dziurawcem wątrobę. Z kolei, macierzankę stosowano przy gorączce i chorobach dróg oddechowych, rozchodnik leczył ból gardła, rumianek pomagał na trawienie, piołun na niedomaganie żołądka, lubczyk używano na bóle reumatyczne, koniczynę czerwoną na szybkie gojenie ran. Zioła stosowano też w celu zapobiegania chorobom wśród zwierząt hodowlanych.
Suszone zioła wykorzystywane były do tzw.: ” okadzania”. Dymem z poświęconego wianka okadzano: chałupy przed nadchodzącą burzą, izbę po zmarłym w celu odpędzania złych duchów, zwierzęta przed pierwszym wiosennym wypasem. Zioła z poświęconego wianka, stosowano w celu odczyniania uroków i czarów rzuconych na ludzi i zwierzęta.
Wianki z ziół i kwiatów, po poświęceniu zawieszano także obok drzwi wejściowych, w sieni lub w izbie, za świętymi obrazami. Czyniono to w celu ochrony domowników przed burzą, pożarem, nieszczęściem. Wianki wieszano w stajni i oborze, chroniąc zwierzęta gospodarcze przed zarazą i zgubnym działaniem czarownic.
Poświęcone wianki przechowywano przez cały rok, nie wolno było ich wyrzucić, wierząc w ich cudowne właściwości. Po roku czasu, można było dopiero stary wianek spalić i zastąpić go nowym wiankiem.
Opracownanie: Izabela Jarczyk

Ustawienia