Dom małomiasteczkowy z Alwerni (powiat chrzanowski) z 1825 roku, jest obiektem charakterystycznym dla zabudowy małomiasteczkowej. Dom fundowany był przez Jana i Barbarę Bigajskich, co potwierdza inskrypcja widniejąca na belce tragarzowej „ A słowo stało się ciałem i mieszkało między nami. D.14 Maia R.P. 1825. Fo. Jan Bigayski Barbara Bigayska”. Zbudowany został natomiast przez mistrza ciesielskiego Wincentego Kołodzieja, o czym świadczy inskrypcja umieszczona na belce w alkierzyku „Wincenty Kołodziej maister”.
Na teren skansenu dom został przeniesiony w latach 1972-1973, gdzie przez kolejne dwa lata trwała jego odbudowa. Dom z Alwerni zlokalizowano w sektorze małomiasteczkowym, w południowej części placu rynkowego. Został oddany do użytku w 1976 roku i wówczas przeznaczony na cele administracyjne muzeum.
Dom osadzony jest na kamiennej podmurówce, z piwnicą dostępną z sieni. Jest to obiekt konstrukcji zrębowej z płazów sosnowych, łączonych w narożach na nakładkę. Zrąb z zewnątrz jest uszczelniony mchem, wewnątrz natomiast gliną pobieloną. W elewacji frontowej wydatny jest podcień wsparty na sześciu profilowanych słupach wzmocnionych zastrzałami. Dom kryty jest dachem czterospadowym, gontowym, w którym widoczne są dwa otwory dachowe, doświetlające strych. Do wnętrza prowadzą drzwi z nadprożem o wykroju półkolistym. Wnętrze jest dwutraktowe, z przelotową sienią pośrodku. Z frontu znajdują się dwie izby, w części tylnej alkowa i komora. W izbie, z prawej strony od frontu, znajduję się ekspozycja czasowa połączona ze sprzedażą pamiątek i wyrobów współczesnego rękodzieła. Drugą izbę, położoną po przeciwnej stronie sieni, przeznaczono na działalność Powiatowego Centrum Informacji Turystycznej, funkcjonującego w okresie od 1 kwietnia do 31 października. Pozostałe pomieszczenia, alkowa i komora służą do celów biurowych i magazynowych.
Opracowanie: Izabela Jarczyk