Historia:
Niegowić położona jest w gminie Gdów, około 30 km na południowy wschód od Krakowa, w atrakcyjnej krajobrazowo dolinie Raby, między Bochnią a Dobczycami.
Niegowić istniała jako wieś rycerska już w 1262 roku. Od 1288 roku do połowy XVII wieku należała do przedstawicieli rodziny Niewiarowskich. Następnie do początku XVIII wieku była własnością rodziny Lubowieckich, a później aż do 1803 roku Grzębskich. W XIX wieku miejscowość znalazła się w rękach rodzin Ciepielowskich i Benoe. Ostatnimi dziedzicami majątku dworskiego w Niegowici byli Włodkowie, którzy dzierżyli go od 1894 roku aż do powojennej nacjonalizacji tych dóbr. W połowie XV wieku ukształtował się już dzisiejszy układ przestrzenny wsi z założeniem dworskim na południowym skraju, stawem pośrodku, rynkiem na północy i zamykającym osadę od tej strony kościołem parafialnym.
W 1913 na życzenie Zofii i Jana Włodków ogłoszono przez Koło Architektów w Krakowie konkurs na projekt nowego dworu w Niegowici. Na konkurs napłynęło 56 prac, na ogół bardzo starannie opracowane pod względem graficznym. Prace nagrodzone, opublikowane w czasopiśmie „Architekt”, nawiązują na ogół do tradycyjnej siedziby wiejskiej w Polsce ukształtowanej u schyłku XVIII wieku. Dzięki publikacji nagrodzonych prac, konkurs dostarczył architektom polskim wiele pomysłów, które przydały się w okresie powojennym, kiedy ziemiaństwo przystąpiło do odbudowy zniszczonych siedzib. Były to zarówno projekty utrzymane w duchu klasycyzmu, jak np. projekt Tadeusza Zielińskiego
(I nagroda), bądź w duchu późnego baroku, jak projekt Romualda Gutta i Rudolfa Świerczyńskiego (II nagroda) oraz projekt Franciszka Mączeńskiego przeznaczony do zakupu. Spośród pozostałych wyłamuje się projekt Adolfa Szyszko-Bohusza, również przeznaczony do zakupu, odwołujący się do klasycyzmu rosyjskiego oraz projekt K. Krzyżanowskiego i M. Rzepeckiego skomponowany w duchu modernizmu niemieckiego.
Do realizacji wybrano projekt Tadeusza Zielińskiego, jednakże wybuch pierwszej wojny światowej przeszkodził w rozpoczęciu budowy. Nowy dwór powstał dopiero w 1928 roku, według innego, tańszego projektu, zaproponowanego przez zaprzyjaźnionego z rodziną Bogdana Tretera.
Jan Włodek nie zamieszkał jednak w nowym dworze. W 1928 roku, po śmierci ojca, na prośbę starszego brata Romana przekazał mu majątek w Niegowici, sam zaś przejął dobra w rodzinnej Dąbrowicy. Po Romanie Włodku majątek odziedziczył jego syn, Roman Ludwik. W 1945 roku majątek niegowicki został rozparcelowany. Użytkownikiem obiektu wraz z parkiem i otaczającym go terenem zostały zakłady mięsne w Krakowie, które w miejscu dawnego sadu i ogrodu wzniosły budynki gospodarcze i magazyny.
Obecnie dwór znajduje się w rękach prywatnych – został wyremontowany.
Opis:
Budynek parterowy z alkierzami, wystawką i kolumnowym portykiem, przekryty dachem łamanym.
Rejestr zabytków:
nr rej.: A-509 z 3.06.1985
Bibliografia:
https://sdm.upjp2.edu.pl/
http://www.dworymalopolski.pl/323,901,HISTORIA.htm
http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/2962/Niegowic/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Niegowi%C4%87