Budynek o konstrukcji zrębowej, charakterystyczny dla zabudowy podmiejskiej. Wzniesiony został z fundacji Franciszka Bulińskiego przez majstra ciesielskiego Józefa Marmulewica. Zbudowany został z okrąglaków przyciosanych od wewnątrz, wiązanych w narożach na zakładkę. Osadzony na kamiennej podmurówce z piwnicą dostępną z izby. Belki ścian uszczelnione gliną i bielone. Drzwi wejściowe z nadprożem o wykroju półkolistym typowym dla domów starszych, wznoszonych do połowy XIX wieku. Dach wysoki, czterospadowy, kryty gontem, z otworem w kształcie powieki doświetlającej strych. Wnętrze niesymetryczne, składa się z izby, kuchni, komory i narożnej sieni.
W kuchni wyposażonej w meble z okresu międzywojennego znajduje się warsztat garncarski, który należał do rodziny Klimkiewiczów z Chrzanowa, trudniących się tym rzemiosłem od kilku pokoleń. Uzupełnieniem ekspozycji garncarskiej jest stojący w sieni walec do obróbki gliny. W sieni w trzonie kominowym znajduje się wędzarnia.
Na ekspozycji garncarskiej wyposażonej w koła do toczenia garnków odbywają się zajęcia edukacyjne „Nie święci garnki lepią”. Duża izba przeznaczona jest do prowadzenia lekcji muzealnych z zakresu szerokiej obrzędowości i plastyki: „Na szkle malowane”, „Strój krakowski”, czy „Zwyczaje i ozdoby świąt Bożego Narodzenia”.