Muzeum Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie i Zamek Lipowiec zaprasza na wystawę ,, Ignacy Łukasiewicz – Polski Farmaceuta i Wynalazca” . Wystawa prezentowana jest w dworze z Drogini na terenie parku od 22.03.2022 -29.05.2022 r.
Ignacy Łukasiewicz był genialnym farmaceutą i przedsiębiorcą, pionierem przemysłu naftowego w Europie, założycielem pierwszej na świecie kopalni ropy naftowej i wynalazcą lampy naftowej. Wyprzedzał swoją epokę nie tylko na polu nauki. Był wielkim społecznikiem, rewolucjonistą i działaczem niepodległościowym. Był człowiekiem skromnym i bezinteresownym. Swoim życiem zasłużył sobie na miano ,, Ojciec Łukasiewicz’’.
Jan Boży Józef Ignacy Łukasiewicz urodził się 8 marca 1822 roku we wsi Zaduszniki pod Mielcem w zubożałej rodzinie szlacheckiej. W 1832 roku rozpoczął naukę w gimnazjum Ojców Pijarów w Rzeszowie , jednak w 1836 z powodu trudnych warunków materialnych w jakich znalazła się jego rodzina musiał porzucić gimnazjum. Czternastoletni Ignacy Rozpoczął pracę jako pomocnik w aptece w Łańcucie , a później w Rzeszowie . Jego dalszą edukację przerwał pobyt w więzieniu do którego trafił na dwa lata za działalność w tajnej organizacji patriotycznej. Patriotą pozostał do końca życia – dzięki dochodom z ropy wspierał w 1863 roku powstańców styczniowych walczących z Rosjanami w Królestwie Polskim. Pieniądze, które zarobił przeznaczał na wyposażenie oddziałów powstańczych, a rannym udzielał pomocy i schronienia w swoim dworku w Chorkówce.
Po wyjściu z więzienia rozpoczął pracę w aptece Piotra Mikolascha we Lwowie. Wkrótce rozpoczął studia farmaceutyczne na Uniwersytecie w Krakowie i Wiedniu. W 1852 roku w Wiedniu uzyskał tytuł magistra farmacji i wrócił do pracy w aptece Piotra Mikolascha, gdzie wspólnie z Janem Zehem, pracownikiem tej samej placówki prowadził badania nad ropą naftową.
Po oczyszczeniu tego płynu uzyskał naftę , która okazała się mieć szczególną zaletę. Podczas spalania dawała jasny ogień i była tańsza niż inne surowce służące do oświetlania, takie jak olej czy kamfina. 31 lipca 1853 roku we lwowskim szpitalu przeprowadzono po raz pierwszy operację przy świetle lamp naftowych, które wykonał blacharz lwowski Adam Bratkowski, według projektu Ignacego Łukasiewicza. Dzień ten uchodzi za początek polskiego przemysłu naftowego.
W 1854 roku Ignacy Łukasiewicz wraz z Tytusem Trzecieskim i Karolem Klobassą założył pierwszą na ziemiach polskich kopalnię ropy naftowej w Bóbrce koło Krosna. Aktualnie jest ona najstarszą na świecie działającą kopalnią, wydobywającą od samego początku ropę naftową w sposób przemysłowy.
W 1856 roku w Ulaszowicach pod Jasłem Łukasiewicz wybudował rafinerię, która miała oczyszczać wydobywaną
w Bóbrce ropę naftową, a po pożarze destylarni w Ulaszowicach założył większą i bezpieczniejszą w eksploatacji destylarnię w Chorkówce koło Krosna.
Zarówno kopalnia w Bóbrce i rafineria w Chorkówce były wzorowymi przykładami prawidłowego działania przemysłu naftowego. Ignacy Łukasiewicz chętnie dzielił się swoją wiedzą ,, uważał, że nie powinien zachować jej tylko dla siebie, ale jest to sprawa tak istotna i takiej wagi, że tajniki powinna poznać cała ludzkość’’. Przyjeżdżali do niego specjaliści z całego świata, żeby zapoznać się z procesem technologicznym stosowanym w Chorkówce dzięki któremu otrzymywał bardzo dobrej jakości naftę. Łukasiewicz zorganizował we Lwowie kongres naftowy oraz utworzył w Gorlicach Krajowe Towarzystwo Naftowe.
Łukasiewicz wyprzedzał swoją epokę nie tylko na polu nauki, ale także w działalności społecznej. Wprowadził nowoczesny system ubezpieczenia społecznego robotników – Kasę Bracką , do której robotnicy wpłacali minimalną składkę, a w zamian byli objęci świadczeniami socjalnymi takimi jak: opieka lekarska, renty , emerytury. Zakładał kasy gminne , które udzielały niskoprocentowych pożyczek, propagował sadzenie drzew owocowych. W Chorkówce prowadził razem z żoną wzorcowe gospodarstwo. Ulice w powiecie krośnieńskim nazywano ,, brukowanymi guldenami Łukasiewicza’’, ponieważ przeznaczał na ich remont własne środki.
Łukasiewicz zasłynął też z darowizn, wspierania Kościoła, dzielenia się majątkiem z potrzebującymi. Za działalność charytatywną papież Pius IX w 1873 roku nadał mu tytuł Szambelana Papieskiego i odznaczył Orderem Św. Grzegorza.
Ignacy Łukasiewicz zmarł 7 stycznia 1882 roku w Chorkówce na zapalenie płuc. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zręcinie.
Na wystawie prezentowane są plansze przedstawiające życie i działalność Ignacego Łukasiewicza opracowane przez Fundację Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce. Tematy plansz:
- Dzieciństwo i lata szkolne
- Spiskowiec. Działalność patriotyczna
- Nafta
- Gorlice
- Kopalnia w Bóbrce
- Społecznik
Na wystawie można podziwiać również oryginalne lampy naftowe, które nadają wystawie niepowtarzalny nastrój. Pochodzą z bogatej kolekcji Zaginione Światło, pana Janusza Chmielniaka. Kolekcja Zaginione Światło ma swoje początki w latach osiemdziesiątych XX wieku. Do chwili obecnej w zbiorach pozostaje około półtora tysiąca eksponatów. Jest to jedna z największych kolekcji tego typu w Europie. Janusz Chmielniak założyciel i kolekcjoner zgromadził urządzenia oświetleniowe znajdujące swoje zastosowanie w niemal wszystkich dziedzinach funkcjonowania człowieka. Sprawiło to, że powstał zbiór osobliwości stanowiący bogaty materiał do prac badawczych. Efektem pracy Janusz Chmielniaka są liczne wystawy, które odbyły się między innymi w Bibliotece AGH w Krakowie, w Muzeum Śląskim w Katowicach, w Zamku Sułkowskich w Bielsku-Białej, kilkakrotnie w Zamku Książ w Wałbrzychu i w Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce. Wydarzenia te były okazją do publikacji, spotkań z naukowcami i mediami. Zbiór nieustannie się rozrasta i obecnie prowadzone są działania mające na celu stworzenie Muzeum Światła. W Czechowicach – Dziedzicach, gdzie mieści się kolekcja, prowadzone są przez Janusza Chmielniaka comiesięczne spotkania dla miłośników historii.
